Αγαπη δεν ειναι λεξη ειναι πραξη........

Ποιός αγαπά ανιδοτελώς , σε σημείο να χάνει κάποιες φορές την ίδια του την ψυχή? Αγαπάς κάποιον πολύ , κι όμως αμοιβαίο στο βαθμό που θέλεις δεν ειναι... δίνεις, δίνεις και ικανοποιημένος μέσα σου δε νιώθεις. Ξέρεις πως αν φύγεις , θα βρείς ίσως μια άλλη αγκαλιά στην οποία δε θα μπορείς να δωσεις το ''ειναι'' που εδινες στην προηγούμενη. Τελικά ετσι πάνε αυτα? τι προτιμάτε? να παίρνετε η να δίνετε πιο πολύ? κι όχι απο τον ίδιο άνθρωπο. τι σας ευχαριστει δηλαδη? να δινετε σε καποιον που δε σας δινει οσα εσεις? η να παιρνετε απο καποιον στον οποίο δεν μπορειτε να δωσετε οσα σας δινει? Δυσκολο το διλημμα(για μενα για εσας?). Για να υπάρξει ανιδιοτελής σχέση θα πρέπει οι άνθρωποι που την αποτελούν να κοιτάνε πέρα απο τον εαυτό τους,τις προσωπικές ανάγκες και επιθυμίες τους..Είναι το πρόβλημα της εποχής μας..Κανένας δε το κάνει αυτό πια..Είτε για λόγους εγωισμού,αυτοπροστασίας ή χίλιους δυο άλλους λόγους.. Και εκεί,κατά την γνώμη μου είναι η ρίζα των προβλημάτων των σχέσεων,κάθε είδους..