Σκεψεις...............!!!!

Κι`ερχεται η στιγμη οπου οι συνθηκες μας αναγκαζουν να κανουμε τον απολογισμο της μεχρι τωρα ζωης μας...για ολους...οσους περασαν...φιλους...εχθρους...για νωστους...απλους περαστικους...τους δηθεν που μας χρησιμοποιησαν...τους ασχετους που θελησαν να περασουν καλα...τους περιεργους...ακομα κι`αυτους που δεν εβρισκαν τιποτα ενδιαφερον στη δικια τους ζωη...κι`επελεξαν να βολταρουν στη δικη μας μηπως και καταφερουν να δωσουν νοημα στη δικη τους....

Και το συμπερασμα...??? Οσοι αξιζουν ειναι ακομα εδω...οι υπόλοιποι απλα κρυφοκοιταζουν..

Γιατι δεν νιωθει κανεις...!!!

Πίσω από το «σ αγαπω», αποκρυπτογραφούσα ένα σωρό λέξεις…Ένα σωρό «φοβάμαι», «αγωνιώ», «ΖΩ», «εκπέμπω», «μοιράζομαι». Πόσα τυλίγουμε οι άνθρωποι στο αμπαλάζ του «σ αγαπω». Τι βιοκαύσιμο είναι για την ψυχή το «σ΄αγαπώ». Πόσο απελπισμένα ανάγκη έχουμε να το ακούσουμε. Και από την άλλη…Πόσοι και πόσοι τρέμουν μη και το προφέρουν. Μη και τους ξεφύγει και το πούνε. Τι άραγε βαρίδια να κουβαλάει στην ψυχή του όποιος το τσιγκουνεύεται; 

Δεν το αντέχει ο καθρέφτης σου | DOC TV | documenting everyday life

Δεν το αντέχει ο καθρέφτης σου | DOC TV | documenting everyday life

Μετά από λίγο μαθαίνεις
την ανεπαίσθητη διαφορά
ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι
και να αλυσοδένεις μια ψυχή.

Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι
Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια

Και αρχίζεις να μαθαίνεις
πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια
Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις

Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου
με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα
Με τη χάρη μιας γυναίκας
και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού

Και μαθαίνεις να φτιάχνεις
όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα,
γιατί το έδαφος του Αύριο
είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια
…και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο
να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής.

Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις…
Πως ακόμα κι η ζέστη του ήλιου
μπορεί να σου κάνει κακό.

Έτσι φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ
Αντί να περιμένεις κάποιον
να σου φέρει λουλούδια

Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις

Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη

Και ότι, αλήθεια, αξίζεις

Και μαθαίνεις… μαθαίνεις

…με κάθε αντίο μαθαίνεις...κ προχωρας γιατι η ζωη ειναι σαν την μουσικη συνεχιζετε...!!

Σκεψεις που εγιναν λεξεις κ στην πορεια πραξη...!!

Σταμάτα να έχεις τύψεις και ενοχές για το φαγητό που έφαγες..για τους τόνους παγωτού που κατανάλωσες (σε μένα πάει αυτό!!!) , για τα ποτά που ήπιες, για όλες τελοσπάντων τις αμαρτωλές θερμίδες που με περίσσια χάρη πήρες όλες αυτές τις ημέρες…Για οτι ερωτευθηκες κ απογοητευτικες γιατι γνωρισες οχι ανθρωπους κακους , αλλα ανθρωπους που δεν σου κανουν , το καλο κ το κακο ειναι πολυ υποκοιμενεικο πλεον για τον καθενα ξεχωριστα...!!
Γιατι δεν σου αρεσει η δουλεια σου , αλλαξε την βρες κατι να σε εκφραζει η τουλαχιστον προσαρμοσου κ σταματα την μιρλα..
Θα τα αλλαξεις ολα καποια στιγμη αλλα οχι με το να εχεις τυψεις κ μια αρνητικη διαθεση για ολα..

Όχι… Δεν είναι ωραίο πράγμα οι τύψεις…Σου στερούν ένα μέρος της απόλαυσης… Δεν σε αφήνουν να χαρείς… Να ζήσεις ολοκληρωτικά την κάθε στιγμή… Γιατί να το κάνεις αυτό λοιπόν στον εαυτό σου…;;; Τώρα εάν έχεις ετεροχρονισμένες τύψεις, τι να σου πω…; Έχει νόημα να κλαις πάνω από το χυμένο γάλα…; Όχι ! Άρα γιατί να στεναχωριέσαι…

Άρα χαμογέλα!

Ωστόσο, εάν πάσχεις από ενοχικό σύνδρομο ή εάν είσαι αυτοκαταστροφικός ή ακόμη εάν σου αρέσει να αυτομαστιγώνεσαι, τότε πολύ ευχαρίστως να έχεις τύψεις για ολα όσα δεν έκανες κ δεν εχεις κανει εως τωρα...

Είπες στους δικούς σου ανθρώπους ότι τους αγαπάς…;

Τους το έδειξες…;

Πήρες τηλέφωνο τους φίλους σου που έχετε χαθεί…;

Ζήτησες συγνώμη από αυτούς που πλήγωσες…;

Συγχώρεσες αυτούς που σε στεναχώρησαν…;

Έδωσες μια δεύτερη ευκαιρία…; (Όλοι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία..)

Είπες «ευχαριστώ» σε αυτούς που είναι δίπλα σου και σε στηρίζουν…;

Είπες «ευχαριστώ» σε αυτούς που μπορεί να μην είναι δίπλα σου αλλά ξέρεις ότι σε στηρίζουν με τον τρόπο τους…;

Ας αρχίσουμε λοίπον να έχουμε τυψεις για τα λογίκα τα αυτονόητα τα οποία μας έχουν φυγει κ ξεφύγει κ ειναι πολυ μακρυά απο την ψυχή μας...

Εγώ όταν λέω «σε αγαπώ» το εννοώ! Όταν λέω «είσαι φίλος μου» το εννοώ.

Οταν θέλω το χωρο μου τον διεκδικω γιατι τον χρειαζομαι να παρω τις ανασες μου τι ποιο φυσιολογικο...!!!

Αυτά……..

Λίγη αλήθεια στη ζωή δεν έβλαψε ποτέ κανέναν!

ΑΓΑΠΗ...!!!!

Η αγάπη είναι η ομορφότερη από όλες τις ανθρώπινες εμπειρίες και αργά ή γρήγορα ο καθένας μας συνειδητοποιεί ότι χωρίς αυτήν η ζωή είναι άδεια..

Τέτοια όμως είναι η αγάπη που εκδηλώνεται με έργα κι όχι με λόγια , όση κούραση , όση απογοήτευση και πόνο κι αν φέρνει η έμπρακτη εκδήλωσή της..
Η πραγματική αγάπη είναι διχως όρους αγάπη..
Το "να προσφέρεις τον εαυτό σου χωρίς αντάλλαγμα, είναι ότι ευγενικότερο μπορεί να κάνει ένα ανθρώπινο πλάσμα για ένα άλλο"..

Γιατι χωρις συναισθημα δεν εχει νοημα....

Αγαπάς;.... Το φωνάζεις.... Το ζωγραφίζεις.... Το τραγουδάς.... Χτυπάς την πόρτα της νύχτα μες στη βροχή και φεύγεις αφήνοντας στο κατώφλι της τη καρδιά σου.... Πολεμάς.... Άλλοτε νικάς άλλοτε χάνεις.... Νικάς τον εγωισμό....Χύνεις απλά λίγα δάκρυα.... Δε ζητάς κάτι πέρα από τα αυτονόητα....Και αν αυτά τα αυτονόητα δε σου δοθούν,....απλά φεύγεις.... Με το κεφάλι ψηλά. Δεν είναι ντροπή....Αν ντρέπεσαι τότε δεν αγαπάς.. Δεν έχεις αγαπήσει.... Τόλμα.... Η αγάπη είναι δύναμη. Θα σου γεμίσει κάθε κύτταρο και θα ξεχειλίσεις από αυτή. Δε τη κρατάς μόνο για σένα. Την

εκπέμπεις. Θες δε θες. ..

Ποιος αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία…;

Όλοι μας κάνουμε λάθη. Μεγάλα, μικρά.. Γιατί όμως πρέπει να μετανοιώνουμε γι’ αυτά…; Διαφωνώ κάθετα. Προσωπικά μου αρέσουν τα λάθη μου… Αυτά με έμαθαν, αυτά μου έδειξαν το σωστό δρόμο, αυτά μου έριξαν ένα χαστούκι και με ταρακούνησαν, με ωρίμασαν… Ναι, κατά κάποιο τρόπο αγαπώ τα λάθη μου… Υπάρχουν όμως και εκείνα που μισώ… Που δεν συγχωρώ, που δεν καταλαβαίνω… Εκείνα που επαναλαμβάνονται… Για μένα αυτά δεν λέγονται «λάθη» , αλλά «βλακεία». Για να μην πω κάτι άλλο… Το θέμα όμως είναι πότε πρέπει να συγχωρούμε και να ανεχόμαστε λάθη που έχουν γίνει πάνω από μια φορά…; Πότε τα επαναλαμβανόμενα λάθη είναι αθώα…; Ποιος αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία…; Και πότε…; Ο έρωτας αξίζει ή αν μας έχει προδώσει μια φορά τότε σίγουρα θα μας προδώσει κι άλλες…; Ισχύει αυτό που λένε ότι αν ραγίσει το γυαλί δεν ξανακολλάει…; Η δική μου άποψη είναι πως όταν ο έρωτας είναι αληθινός και αμοιβαίος (!!!) πάντοτε αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία… Όταν ξέρεις να αγαπάς πραγματικά, τότε ξέρεις και να συγχωρείς… Θα πρέπει όμως να είσαι προετοιμασμένος και για τις συνέπειες… Ο έρωτας πονάει… Και αν σε έχει πονέσει μια φορά, είναι πολύ πιθανόν να σε πονέσει ξανά… Το θέμα είναι αν αξίζει και αν θέλεις να αντέξεις «τα πάθη του έρωτα» … Σε ό,τι αφορά το ραγισμένο γυαλί, θα πω ότι τις περισσότερες φορές δεν ξανακολλάει… Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις (σπανιότατες) που μια μικρή ρωγμή δεν φέρνει την καταστροφή… Προσωπικά προτιμώ την ανηφόρα απο την κατηφόρα… Κι ας είναι δυσκολότερη… Προτιμώ τη θέα της κορυφής – και ας φαντάζει άπιαστη- παρά τη θέα του πάτου… Πιστεύω λοιπόν, ότι δεν αξίζει δεύτερη ευκαιρία όποιος μας έφερε σε μια ασχήμη κατάσταση , όποιος δεν ήταν ειλικρινής και αληθινός μαζί μας γιατί πολύ απλά είχε άπειρες «δεύτερες» ευκαιρίες και όμως δεν τις εκμεταλλεύτηκε σωστά… Αξιολογήστε ποιοι αξίζουν αυτην την πολυπόθητη δεύτερη ευκαίρια, και δώστε την… Και μην ξεχνάτε τον εαυτό σας…
 Εσείς την  αξίζετε περισσότερο από τον καθένα αυτο ειναι το μονο σιγουρο...

iDOC-BLOG | Η τέχνη του να γνωρίζεις ανθρώπους | DOC TV | documenting everyday life

iDOC-BLOG | Η τέχνη του να γνωρίζεις ανθρώπους | DOC TV | documenting everyday life

Μόνο τα ωραία είναι τ΄αληθινά | DOC TV | documenting everyday life

Μόνο τα ωραία είναι τ΄αληθινά | DOC TV | documenting everyday life

Daydreaming: Άλλοθι

Daydreaming: Άλλοθι: Ποιο θα ήταν το άλλοθι που θα επινοούσες αυτή τη φορά; Ήμουν στ' αλήθεια γεμάτος από περιέργεια να το ακούσω. Καταντούσε προβλέψιμο πια....