Αγαπη δεν ειναι λεξη ειναι πραξη........

Ποιός αγαπά ανιδοτελώς , σε σημείο να χάνει κάποιες φορές την ίδια του την ψυχή? Αγαπάς κάποιον πολύ , κι όμως αμοιβαίο στο βαθμό που θέλεις δεν ειναι... δίνεις, δίνεις και ικανοποιημένος μέσα σου δε νιώθεις. Ξέρεις πως αν φύγεις , θα βρείς ίσως μια άλλη αγκαλιά στην οποία δε θα μπορείς να δωσεις το ''ειναι'' που εδινες στην προηγούμενη. Τελικά ετσι πάνε αυτα? τι προτιμάτε? να παίρνετε η να δίνετε πιο πολύ? κι όχι απο τον ίδιο άνθρωπο. τι σας ευχαριστει δηλαδη? να δινετε σε καποιον που δε σας δινει οσα εσεις? η να παιρνετε απο καποιον στον οποίο δεν μπορειτε να δωσετε οσα σας δινει? Δυσκολο το διλημμα(για μενα για εσας?). Για να υπάρξει ανιδιοτελής σχέση θα πρέπει οι άνθρωποι που την αποτελούν να κοιτάνε πέρα απο τον εαυτό τους,τις προσωπικές ανάγκες και επιθυμίες τους..Είναι το πρόβλημα της εποχής μας..Κανένας δε το κάνει αυτό πια..Είτε για λόγους εγωισμού,αυτοπροστασίας ή χίλιους δυο άλλους λόγους.. Και εκεί,κατά την γνώμη μου είναι η ρίζα των προβλημάτων των σχέσεων,κάθε είδους..

Ο μεγαλυτερος Εχθρος ειναι μεσα μας...

Ολοι οι ανθρωποι εχουν πολλα καλα στην ζωη τους και ακομη περισσοτερες προοπτικες και δυνατοτητες για ενα ομορφο μελλον- αλλα δεν το βλεπουν. Επιλεγουν να εστιασουν στα αρνητικα, στις υποθεσεις και τις προφητειες που δικαιωνουν τις φοβιες και τις δικαιολογιες τους. - Ψαχνουν για λαθη, ατελειες, ευθυνες τριτων. Τι ωραιο χομπυ να κρινουμε τις ζωες των αλλων! Με αυτο τον τροπο δεν κοιταμε αυτα που πρεπει να διορθωσουμε εμεις , μεσα και πανω μας! - Τι βολικο να ακυρωνουμε και να μειωνουμε οτι αγαπα και πετυχαινει καποιος αλλος!Οσο πιο σημαντικο το θεωρουμε, τοσο πιο πολυ προσπαθουμε να το καταριψουμε. Με αυτο τον τροπο νιωθουμε λιγοτερο ανεπαρκεις και ανασφαλεις , για την δικη μας αναβλητικοτητα και αποτυχια ! - Τι πρωτοτυπο να μιλαμε διαρκως για το ποσο αδικημενοι και πληγωμενοι ειμαστε! Ετσι, δεν παραδεχομαστε οτι οι σχεσεις και οι επιλογες μας ειναι ο καθρεφτης της δικης μας ψυχης.Μιλωντας για τον πονο συνεχως ενω αρνουμαστε να προχωρησουμε περα απ αυτον, κατοχυρωνουμε την ζεστη καρεκλα του βολεμενου θυματος και της παραιτησης. Ο ανθρωπος που απειλειται απο παντου και κινδυνευει παντα, εχει εναν σοβαρο εχθρο- τον ιδιο του τον εαυτο και το μυαλο του! Ο ανθρωπος που συγκρινεται ακαταπαυστα δεν βρισκει ποτε ηρεμια και χαρα , εχει εναν σοβαρο εχθρο, την ανασφαλεια και την πενιχρη αγαπη για τον εαυτο του. Ο ανθρωπος που ψαχνει για ευτυχια απο τους αλλους και εξω απ αυτον, θα την ψαχνει για παντα με αγωνια και χωρις αποτελεσμα. Η αποδοχη και η συμφιλιωση με τον εαυτο μας, ειναι το θεμελιο για οποιαδηποτε αλλη σχεση αγαπης .Ο ανθρωπος που δεν γνωριζει, δεν βελτιωνει και δεν βοηθα πρωτα τον εαυτο του , δυσκολευεται πολυ να κατανοησει καποιον αλλον - ποσο μαλλον να τον αγαπησει και να συνυπαρξει αρμονικα και δημιουργικα μαζι του.

Και επειτα , υπαρχουμε και εμεις που δεν συμβιβαζομαστε.. Που κυνηγαμε τα ονειρα μας, που κανουμε λαθη , που προσπαθουμε να δαμασουμε τα παθη μας, που ερωτευομαστε, που κρυβομαστε, που μοιαζουμε απιαστοι, που φοβομαστε.. Που στο τελος, δεν υποκυπτουμε, και ξαναρχιζουμε, απ ' την αρχη...

Θελει Ψυχη φιλε μου το καθετι....

Μαγκιά είναι. Να ακολουθείς το δρόμο που εσύ χάραξες. Nα ορίζεις εσύ τις αποφάσεις σου. Nα 'σαι έτοιμος-η να πληρώσεις αν χρειαστεί. Nα ξέρεις τι θέλεις. Nα μην παίζεις με τις ψυχές των άλλων. Ότι λες να το εννοείς. Nα μπορείς να κλαις αληθινά. Να λες «συγνώμη» και να χτίζεις γέφυρες. Nα μπορείς να λες «σ΄αγαπάω» και να το πιστεύεις. Nα λες «δεν γουστάρω» αν έτσι είναι. Nα μπορείς να λες «αντίο» κοιτώντας τον άλλον στα μάτια. Nα μην χρησιμοποιείς ανθρώπους. Nα κρατάς την ψυχή σου καθαρή και να μην την ξεπουλάς. Αλλιώς..... Τσάμπα μάγκια λες πως εχεις

No Regrets...!!!!!

Χωρίς να μετανιώνεις για την αγάπη που δίνεις...για τα λάθη της καρδιάς που τα πληρώνεις ακριβά... Η αγάπη είναι ενέργεια που δε χάνεται...είναι το χαμόγελο που πιάνεται στον αέρα, αφήνοντας τη γλυκόπικρη αίσθηση του τώρα...ενός τώρα που θέλεις τόσο να κρατήσεις για πάντα, μα εκείνο γλιστράει απαλά μέσα από τα χέρια σου... Χωρίς λοιπόν να μετανιώνεις για τις λύπες του έρωτα...είχαν πάντοτε και τις χαρές τους.. Η αγάπη είναι αίσθηση, είναι ζωή, κινείται ανάµεσά µας. Μας αγγίζει και, όταν τη νιώθουµε, πληµµυρίζει την ψυχή µας µε φως... Είναι νότες που έγιναν τραγούδια και γλύκαναν τα χείλη. Μάτια που δάκρυσαν και έκαναν τη θλίψη χαρά...

AΓΑΠΗ κ μονο αυτο........

Kαι σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι... Kαι δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ' τον άλλον... Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν. Γιατί οι άνθρωποι , ζουν απο τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση στη ζωή των άλλων. Λίγα θέλει η ΑΓΑΠΗ.....!!! Πολύ λίγα...Και όλα τόσο εύκολα αλλά και δύσκολα μαζί... Πολλές φορές τα νομίζουμε δεδομένα....ΔΕΝ είναι...!!! Μια σχέση κερδίζεται ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ κάθε μέρα γι'αυτήν... Γιατι απλά κάποιοι άνθρωποι ειναι τόσο πολύ ξεχωριστοί , που αξιζει να ζεις μόνο & μόνο για να τους συναντησεις καποτε....!!! AΓΑΠΗ μονο αυτο χρειαζομαστε για να νιωθει η ψυχη μας πραγματικα γεματη...!!!

Σκεψεις...............!!!!

Κι`ερχεται η στιγμη οπου οι συνθηκες μας αναγκαζουν να κανουμε τον απολογισμο της μεχρι τωρα ζωης μας...για ολους...οσους περασαν...φιλους...εχθρους...για νωστους...απλους περαστικους...τους δηθεν που μας χρησιμοποιησαν...τους ασχετους που θελησαν να περασουν καλα...τους περιεργους...ακομα κι`αυτους που δεν εβρισκαν τιποτα ενδιαφερον στη δικια τους ζωη...κι`επελεξαν να βολταρουν στη δικη μας μηπως και καταφερουν να δωσουν νοημα στη δικη τους....

Και το συμπερασμα...??? Οσοι αξιζουν ειναι ακομα εδω...οι υπόλοιποι απλα κρυφοκοιταζουν..